---

Kunstzinnige Pauze

Als kind had ik werkelijk nooit gedacht dat ik dit zou zeggen: Kunst is goed voor je! Het ontspant, laat je anders kijken naar de wereld om je heen en als je het zelf maakt komt er nog een hele reeks ervaringen bij.

Mijn ouders zijn echte musea-bezoekers en sjouwden ons voor mijn gevoel iedere week  mee door de wondere wereld van musea. Langs oude meesterwerken, door moderne kunst. Op mijn 7de stond ik in NightTown te luisteren naar bands van de andere kant van de wereld. Toen zei het me allemaal vrij weinig. Soms was ik erg verveeld van nog meer spatten verf op doeken en vond ik de suppoosten in de hoek van het museum eigenlijk het meest interessant.  (Zouden ze überhaupt kunnen lachen?)

Maar ik leerde wel kijken. Ik leerde  vragen stellen over wat ik zag en leerde wat ik mooi vond of niet. Ik kon niet uitleggen waarom een werk me aansprak  of juist helemaal niet, maar ervoer wel dat kunst je raakt.

Zelf kunst maken; dat was niet voor mij weggelegd.

Opgroeien in een kunstzinnige familie zorgde voor hoge verwachtingen aan mijzelf. Mijn oma schilderde met aquarel bloemen, mijn opa maakte de prachtigste landschappen in aquarel. Mijn vaders vader maakte in hout beelden en enorme schilderijen met olieverf. En dan mijn ouders. Allebei hebben ze een eigen atelierruimte in huis waar continue gecreëerd wordt. Verfspatten op de grond en op de muren. Vreemde bolletjes van gekleurde wol, hompen klei en hele stellages die in de maak zijn.  Ik dacht dat creërend vermogen bij mij een generatie had overgeslagen. Ik kon het niet. Kunst was niks voor mij. Ja, wel om naar te kijken en te ervaren maar niet om zelf te maken, iets te creëren.

Ondertussen weet ik beter!

Creëren is namelijk voor iedereen. Iedereen creëert op zijn eigen manier. De een doet dat met verf, een ander door te koken of muziek te maken. Het scheppend vermogen is een prachtig proces. Er zit echter ook wel een maar aan…. Iedereen kan iets creëren, maar je moet er wel wat voor doen. Je moet jezelf leren kennen, durven proberen, uitdagingen aangaan en jezelf steeds opnieuw weer (uit)vinden.

Als je jezelf ergens in tegen komt dan is het wel tijdens een creërend proces. Gedachten die zich opdringen zoals: het moet mooi worden, of ik kan het vast niet. Of gevoelens van teleurstelling wanneer het niet wordt zoals je graag wilde dat het zou worden. Maar gaandeweg leer je, zoals in ieder proces. Je leert dat je mag spelen, het hoeft niks te worden. Het is voor de leuk! En dan opeens zit er iets tussen waar je echt heel blij mee bent. Al is het maar een klein stukje op een heel groot schilderij. Zomaar opeens ontstaat er iets.

Iets dat raakt.

Soms ben ik zelf de enige die het ziet, soms zijn het juist anderen die geraakt worden door iets wat voor mij enkel een vlek is. De emotie  die dan ontstaat door verf, een foto, muziek of potloodlijnen is waardevol, leert je voelen.

Ik wil jullie uitdagen door tijdens de hectiek van dit moment (thuiswerken, feestdagen, kinderen thuis lesgeven, corona-maatregelen) pauzes te creëren zonder digitale schermen. Ik wil jullie scheppend en creërend vermogen aanspreken. Op instagram deel ik iedere maandag een onderwerp waarmee je je kunstzinnige pauzes kunt vullen. Elke dag 10 minuutjes. De hele week hetzelfde onderwerp, juist om je associatief vermogen aan te zetten. Je kunt variëren met verf, potlood, kleur, papiersnippers, stiften en gebruik vooral  dat wat er is. Neem je kinderen mee in de opdrachten, laat ze meedoen, doe dit samen, want kunst verbindt.

Doe je mee? Deel je creaties op Instagram met #kunstzinnigepauze.

De foto bij dit blog is van eigen werk. Tegenwoordig ben ik er trots op om dat te kunnen zeggen.