Wereld van verschil

Het water klotst over mijn voeten, dwalend over het natte zand. Ruisende golven in mijn oren en een flinke bries die mijn krullen alle kanten op laat fladderen.

De wereld is nog altijd hetzelfde alleen voel ik me totaal anders. En toch ook weer niet.

Ik ben nog steeds ik.

Vier jaar geleden stond ik ook met mijn voeten op een strand. Koel zand tussen mijn tenen. Schouders omlaag gebogen omdat ik het niet meer weet,  zwaar van het niet meer kunnen maar toch doorgaan. Herpakken en blijven lachen om de mooie dingen om mij heen. Totale overgave in de hoop dat de stralen van de opkomende zon de wirwar in mijn hoofd kunnen opruimen.

De twijfels, het zo graag goed willen doen,  het vertrouwen missen dat wat je doet al goed genoeg is. Verslagen en niet meer weten hoe het verder moet. Tja, ademhalen en doorgaan was mijn motto. Gaan met die banaan en vooral blijven lopen.

Nu, vier jaar later, sta ik opnieuw op het strand. Met hangende schouders, maar nu van ontspanning en rust

Ik zie weer geluk in de kleine dingen.

Het was een flinke storm met verschillende soorten zeeën. Er waren woest stormende oceanen met hoge golven, waarin ik bijna verzoop. Boven komen en weer kopje onder gaan. En er was rustig kabbelend water. Soms was de zee zelfs zo vlak als een spiegel.

Deze tijd heeft me geleerd dat ik niet een klein stuurloos bootje ben dat overgeleverd is aan de grillen van de zee. Nee, ik ben de oceaan. De oceaan in al haar grilligheid en vormen. De golven aan de oppervlakte zullen blijven komen en gaan. In de diepte ligt de rust verscholen. Als ik de oceaan ben, zit die kalmte dus altijd in de onderlaag.  Een plek waar ik naar terug kan keren ook al spookt het aan het wateroppervlak.

Nu weet ik dat er geen antwoord komt op mijn vraag van toen; doe ik het allemaal wel goed? Want wie of wat bepaald uiteindelijk wat goed is of wat fout is. Wat ik wel weet is dat ik dingen op mijn eigen manier mag  doen. En wat ik doe wil ik met een goed en fijn gevoel doen. Dat geldt voor wat ik doe voor mijn gezin, werk, familie en vrienden. Zolang het een positieve energie geeft aan mijn dagelijks bestaan is het goed. Af en toe zal mijn zee bulderen en razen, zo nu en dan is het vreedzaam en ingetogen. Zolang ik onthoud:

Ik ben de zee en niet een stuurloos bootje.